Verteld door Jan Ponne

Tante Cor (Cornela de Wind), een zuster van mijn moeder (Aukje de Wind-Ponne), was verpleegster in Amsterdam.  Tijdens de tweede Wereld Oorlog kreeg zij toestemming van de Duitse Commandant, om op Ameland te komen werken.   Het is mij niet bekend of zij met het kindertransport was meegekomen, of dat zij op een andere gelegenheid was gearriveerd.  Kort na haar aankomst, brak er een difterie-epidemie uit in Hollum. Toen werd Herberg de Zwaan tijdelijk als verzorgingstehuis in gebruik genomen, waar tante Cor de verzorging uitvoerde. De patienten mochten niet met andere mensen in contact komen, vanwege het besmettingsgevaar.

Herberg De Zwaan

Ik weet nog dat mijn moeder Aukje de was deed in het huisje van Opa en Oma (Ijnze en Antje de Boer – Burgerstraat 8, Hollum). Het was niet zo makkelijk om dit daar te doen, maar zij nam alle voorzorgen om besmetting tegen te gaan.  Soms zag je een groep patienten onderleiding van Tante Cor in het veld wandelen.   Toen de epidemie over was, werd de herberg De Zwaan gevorderd door de Duitsers, en in gebruik genomen door officieren.  Zij hadden een mooi leventje.  Na de dienst uren zag je ze zitten met een drankje terwijl ze een krant lazen, of stapten zij op hun fiets met een geweer over één schouder om te gaan jagen in de duinen.  Vaak rook ik de braad lucht van het wild als ik over het Zwaneplein liep.  Eens keek ik met Bertus Engels door de zijramen van de keuken, en wij zagen dat Friese meiden de borden opmaken. Het zag er allemaal lekker uit.

Tante Cor kreeg een uitnodiging om een bunker in de duinen te bekijken, die helemaal als een ziekenhuisje was ingericht.  Toen zij in de auto stapte, kreeg ze voor de rit er naar toe, een blinddoek voor, die afgedaan werd toen zij in de bunker was.  Na de rond leiding werd het zelfde herhaald.   Na de Oorlog hebben we nooit gehoord dat deze bunker is gevonden.  Misschien is het weggewerkt onder het zand.

Na de epidemie, verliet tante Cor De Zwaan, en ging zij weer verder met verplegen in het dorp.  Na de bevrijding is zij een bejaarden tehuis begonnen in het dorp, dicht bij het reddingsboot pad aan de Bad Weg, en ook haar zus tante Griet (Grietje de Wind) kwam uit Tuindorp Oostzaan naar Ameland, om in het tehuis te helpen.  Behalve het zware werk, en de soms lange uren, was het financieel en zonder overheidssteun, een moeilijke onderneming.

Later ging tante Cor met haar dochterje Antje Yeltje Bloem weer naar de wall, en tante Griet bleef op Ameland, en zij ging bij haar ouders wonen, en verzorgden de oudjes, en gaf nog les op school in handwerken, en heeft later het huis geerft.